Opiniestuk: opvoeden in tijden van klimaatspijbelaars

Na de klimaatmars van vorige donderdag ontvingen we een brief van een moeder die zich afvraagt wanneer de Gezinsbond zijn steun zal betuigen aan alle spijbelende jongeren die deelnemen aan de klimaatbetogingen. En we kunnen meteen eerlijk zijn: opvoedkundig zijn dat moeilijke debatten. Want we voeren wel degelijk gesprekken met onze eigen tieners of ze al dan niet ‘mogen’ spijbelen om in Brussel of Antwerpen te gaan betogen. Moeten we hen aanmoedigen om hun stem te laten horen of moeten we het net verbieden, wegens tijdens de schooluren? En wat met de scholen die met sancties dreigen en niet in gesprek gaan met hun leerlingen? Vinden we dat ze gelijk hebben, of steunen we liever de scholen die uitpakken met het ongehoorzaam engagement van hun leerlingen? En hoe gaan we de volgende weken reageren als onze tieners telkens opnieuw naar Brussel willen trekken?

"Spijbelende jongeren die deelnemen aan de klimaatbetogingen: opvoedkundig zijn dat moeilijke debatten"
_{Elke Valgaeren en Tanja Nuelant}

We twijfelden om als Gezinsbond een standpunt in te nemen: we zijn eigenlijk wel blij met jongeren die op een sterke manier hun stem laten horen en zo mee de samenleving maken. Maar we willen ook niet tégen de scholen reageren. Want we beseffen dat er veel consequenties zijn voor de dagelijkse werking. Sommige leerkrachten hebben daar bovendien stevige argumenten voor. En zo komen de jongeren ogenschijnlijk tegenover hun school te staan en moet je kiezen: steun je de jongeren, dan steun je het spijbelgedrag en ben je tegen de scholen. Maar is dat wel zo?

"We zijn eigenlijk wel blij met jongeren die op een sterke manier hun stem laten horen, maar we willen ook niet tégen de scholen reageren"
_{Elke Valgaeren en Tanja Nuelant}

Als ouder kiezen we resoluut voor het engagement van onze kinderen, zonder de school daarbij af te vallen. Punt. Kunnen we dat dan als Gezinsbond ook niet? Jongeren en scholen zouden in deze kwestie niet tegenover elkaar mogen staan. Scholen moeten net ‘school maken’ door met hun leerlingen in gesprek te gaan en samen te zoeken naar oplossingen opdat ze hun stem kunnen laten horen. Met enige creativiteit van beide kanten vinden de praktische problemen dan wel oplossingen. Ook de jongeren die hun stem al lieten horen, hebben meer dan voldoende creativiteit getoond om samen aan de slag te gaan.

"Scholen moeten net ‘school maken’ door met hun leerlingen in gesprek te gaan en samen te zoeken naar oplossingen"
_{Elke Valgaeren en Tanja Nuelant}

Als Gezinsbond weten we dat een gezonde leefomgeving voor vele gezinnen een belangrijk item is. Onze jongeren nemen nu het voortouw, laten we dat volop steunen en laat dat meteen een momentum zijn waarop we participatie van jongeren ernstig nemen, op alle niveaus. Deze jongeren schoppen niet alleen onze politici een geweten, maar hebben ook hun leeftijdsgenoten, hun ouders, hun leerkrachten en het middenveld aan het denken gezet. Ze brachten ons in een spreidstand, als ouder maar ook als middenveldorganisatie. We houden het beeld voor ogen van de grootouders die vorige donderdag langs de kant van de weg van de betoging stonden met een spandoek “Wij steunen onze kleinkinderen”. Laten we komende donderdagen ook als Gezinsbond met een spandoek langs de weg staan: “Wij steunen onze jongeren, onze scholen en onze gezinnen”, zodat ze samen blijven strijden en geloven dat ieder van hen de samenleving mee vorm geeft en helpt veranderen! Let’s change the world!

"Laten we de komende donderdagen met een spandoek langs de weg staan: “Wij steunen onze jongeren, onze scholen en onze gezinnen”
_{Elke Valgaeren en Tanja Nuelant}

Elke Valgaeren
Dienstchef studiedienst Gezinsbond

Tanja Nuelant
Gezinspolitiek secretaris Gezinsbond